Geçtiğimiz yıl (2018) ABD’deki bazı adli araştırmalarda DNA analizine dayalı genetik soy kütüğü yöntemine başvurularak bir düzinenin üzerinde adli vaka çözüme kavuşturuldu. Üstelik vakaların bazılarının üstünden onlarca yıl geçmişti. Adli araştırmacılar olay yerinde şüpheliye ait olduğu anlaşılan ya da düşünülen DNA örneklerine ait analiz sonuçlarıyla. Çok sayıda insanın DNA analiz sonucunu yüklediği, temelde insanların akrabalarını bulmak için kullandığı GEDMatch adlı kamusal veritabanında arama yaptı. Şüpheliyle DNA benzerliği gösteren insanlardan yola çıkarak şüphelinin aile ağacını oluşturan araştırmacıların bu işlemler sonunda şüpheliyi belirlemesi mümkün oldu. Yöntem kimliği belirlenememiş kurbanların kimlik tespiti için de kullanılabiliyor. Ancak yöntemin adli vakalarda kullanımı etik tartışmaları da beraberinde getirdi. Örneğin polisin keyfi olarak kişisel genetik bilgilere ulaşma ihtimali ve çok kişisel genetik bilgilere ulaşma ihtimali ve çok sayıda insanın polis incelemesine konu olması gibi sorunlar. Bazı hukuk ve etik uzmanlarına yöntemin ilgili katı sınırlamalar gerektiğini düşündürüyor.
Bir DNA veri tabanı ya da bir DNA veri bankasına, veri tabanı içinde , DNA profil analizinde kullanılabilecek genetik hastalıklar , genetik parmak izi için kriminolojide veya genetik soy . DNA veritabanları kamu veya özel olabilir olmanın büyük olanları ulusal DNA veritabanları .
Bir eşleşme olan DNA profili bir veritabanında depolanan bir kişiye bir olay yeri bağlamak için ulusal bir DNA veri tabanından yapıldığında, bağlantı genellikle olarak anılır. Olay yerine belirli bir kişi bağlama özel bir değer, ancak bir DNA veritabanı kullanılmadan yapılan bir DNA maç daha az delil bir değer taşımaktadır. Araştırma cezai suçluların DNA veritabanları suç oranlarını azaltmak olduğunu göstermektedir.
Kaynakça: 1000Kitap
Yorum Yap